Oto niezwykły pajęczak ze wschodu. Czy jest groźny dla ludzi?

Spis treści:

1. Jak wygląda tarantula ukraińska?
2. Tryb życia i zwyczaje
3. Czy tarantula ukraińska jest groźna?
4. Tarantula ukraińska – ciekawostki
5. Tarantula ukraińska w hodowli

Tarantula ukraińska (Lycosa singoriensis) to przedstawiciel rodziny pogońcowatych (Lycosidae). Mimo że słowo „tarantula” zazwyczaj kojarzy się z niebezpiecznymi i bardzo dużymi pająkami występującymi w najbardziej egzotycznych miejscach na świecie, to tarantula ukraińska, nie jest spokrewniona z popularnymi tarantulami z rodziny Theraphosidae, znanymi z Ameryki Południowej. Nazwa „tarantula ukraińska” utrwaliła się głównie ze względu na jej rozmiary, wygląd oraz spektakularne zachowania łowieckie.

Naturalnym środowiskiem życia tego gatunku są stepy południowej Ukrainy, Mołdawii oraz części południowej Rosji. Spotykana jest również w Bułgarii i na Węgrzech. W związku ze zmianami klimatycznymi i działalnością człowieka, zasięg tarantuli ukraińskiej może się stopniowo poszerzać. Choć pojawiają się doniesienia o spotkaniu tarantuli ukraińskiej w Polsce, nie ma jednoznacznych dowodów na jej stałą obecność.

Jak wygląda tarantula ukraińska?

Na pierwszy rzut oka tarantula ukraińska prezentuje się bardzo okazale. Jej ciało pokryte jest delikatnymi włoskami, a kolory ciała – najczęściej odcienie brązu, czerni i szarości – świetnie maskują ją w naturalnym środowisku.

Charakterystyczne dla tarantuli ukraińskiej są również duże oczy – osiem rozmieszczonych symetrycznie oczu pozwala jej na doskonałe wykrywanie ruchu, szczególnie nocą. Pająk ten nie buduje klasycznej pajęczyny, lecz polega na szybkości i wzroku podczas polowania.

Jak duża jest tarantula ukraińska?

Tarantula ukraińska uchodzi za jednego z największych pająków Europy Środkowo-Wschodniej. Dorosłe samice osiągają długość ciała nawet do 3,5–4 cm, a z odnóżami mogą mierzyć ponad 10–12 cm. Samce są mniejsze, ale bardziej ruchliwe, szczególnie w okresie godowym.

Taka wielkość czyni z niej wyjątkowo okazałego przedstawiciela europejskiej fauny. Choć nie może się równać z największymi tarantulami świata, jak np. Theraphosa blondi, to i tak budzi respekt wśród obserwatorów przyrody.

Tryb życia i zwyczaje

Tarantula ukraińska prowadzi nocny tryb życia. W dzień ukrywa się w specjalnie wykopanych norach w ziemi. Nory te są wykorzystywane nie tylko do odpoczynku, ale również jako punkt obserwacyjny – pajęczyna, którą wyściela wnętrze, działa jak czujnik ruchu.

To doskonały łowca. Nie czeka na zdobycz w sieci, jak robi to wiele innych pająków. Zamiast tego poluje aktywnie, zbliżając się do ofiary bezszelestnie i atakując błyskawicznie. Tarantula ukraińska żywi się owadami – świerszczami, chrząszczami – a niekiedy nawet niewielkimi kręgowcami. Jest w stanie unieruchomić ofiarę znacznie większą od siebie.

Co ciekawe, samice są bardzo opiekuńcze wobec młodych. Po złożeniu jaj niosą kokon przyczepiony do odwłoka, a po wykluciu się młode przez kilka dni przebywają na jej ciele, co jest rzadko spotykanym zjawiskiem u pająków.

Czy tarantula ukraińska jest groźna?

To pytanie zadaje sobie wiele osób – czy tarantula ukraińska jest groźna? Na szczęście nie. Choć jej wygląd może sugerować coś innego, nie stanowi ona zagrożenia dla człowieka. Jej jad nie jest toksyczny dla ludzi, a samo ukąszenie jest porównywalne z ukłuciem przez pszczołę lub osę.

Jedynie u osób uczulonych na jad pająków może dojść do poważniejszej reakcji alergicznej, dlatego w razie ukąszenia zawsze warto skonsultować się z lekarzem. W normalnych warunkach tarantula ukraińska jest płochliwa i raczej unika kontaktu z człowiekiem. Atakuje wyłącznie w obronie własnej, kiedy nie ma możliwości ucieczki.

Tarantula ukraińska – ciekawostki

Jak każde stworzenie żyjące na ziemi również tarantula ukraińska ma swoje charakterystyczne zachowania i cechy, które sprawiają, że jest niesamowicie ciekawym pajęczakiem. Oto kilka ciekawostek na temat tego niesamowitego stworzenia nich:

• Tarantula ukraińska została po raz pierwszy opisana naukowo w XVIII wieku przez niemieckich zoologów. Od tamtej pory zyskała wiele potocznych nazw, m.in. „pająk stepowy” czy „wilczy pająk”.
• Potrafi przetrwać długie okresy suszy, zakopując się głęboko w ziemi i zapadając w stan uśpienia metabolicznego.
• Samce są aktywne głównie latem, kiedy wyruszają na poszukiwania partnerek. Po kopulacji często giną – albo z wycieńczenia, albo z powodu kanibalizmu ze strony samicy.
• Młode tarantule ukraińskie linieją kilka razy, zanim osiągną dojrzałość. Każde linienie to bardzo delikatny proces, w trakcie którego pająk jest narażony na ataki drapieżników.

Tarantula ukraińska w hodowli

Choć tarantula ukraińska nie jest tak popularna w hodowli jak egzotyczne tarantule z tropików, niektórzy pasjonaci decydują się na jej trzymanie w warunkach domowych. Wymaga jednak odpowiedniego terrarium z warstwą ziemi umożliwiającą kopanie, dostępem do kryjówek oraz zachowania stałej wilgotności powietrza.

W hodowli zachowuje się spokojnie, ale potrafi być bardzo szybka i płochliwa. Obserwowanie jej zachowań, szczególnie podczas polowania, może być fascynującym doświadczeniem.

Obecność tarantuli ukraińskiej w naszym ekosystemie świadczy o jego różnorodności i bogactwie. Warto znać i chronić te niezwykłe stworzenia – nie tylko z naukowej ciekawości, ale także z szacunku dla przyrody. Bo tarantula ukraińska to coś więcej niż tylko pająk – to symbol dzikiej natury naszych wschodnich krajobrazów.