Oto miasto z bogatymi tradycjami akademickimi. Jest jednym z najciekawszych miejsc na północy Włoch

Spis treści:

1. Turystyczna perła na północy Włoch
2. Z rąk do rąk, czyli historia Padwy od starożytności do XIX wieku
3. Co warto zobaczyć w Padwie?

Padwa kojarzy się przede wszystkim z trzecim najstarszym uniwersytetem we Włoszech i z obowiązkowym punktem na trasie każdej polskiej pielgrzymki do tego kraju. Nie można jednak zapominać o turystycznych walorach tego miasta. Stolica prowincji o tej samej nazwie imponuje ilością zabytków, nie tylko sakralnych, ale także świeckich.

Turystyczna perła na północy Włoch

Północne Włochy są szczególnie często wybieranym kierunkiem wakacyjnych wojaży. Trudno się temu dziwić. Miasta jak Wenecja czy Werona są przecież turystycznymi wizytówkami tego wspaniałego kraju. Nie można jednak zapomnieć, że w tej samej części Włoch, w regionie Wenecji Euganejskiej, rozciąga się także Padwa. Zlokalizowana nad brzegiem rzeki Bacchiglione, jest trzecim, bo zamieszkanym przez ponad 208 tys. osób, miastem regionu.

Padwa kojarzy się przede wszystkim z tradycjami akademickimi. Przechadzając się nastrojowymi ulicami, szybko można dojść do wniosku, że studenci stanowią lwią część jej mieszkańców. Nie można jednak zapomnieć, że miasto ma długą historię i jako takie ma do zaoferowania wiele atrakcji.

Z rąk do rąk, czyli historia Padwy od starożytności do XIX wieku

Padwę, a właściwie Patavium (bo taką nazwę nosiło wówczas miasto), założył indoeuropejski lud Wenetów, w IV wieku p.n.e. Na przestrzeni lat miasto stanowiło cel częstych ataków. W 601 roku, gdy tamtejsze ziemie najechali zachodniogermańscy Longobardowie niemal doszczętnie zostało zrównane z ziemią. Niemal 200 lat później cesarz Karol Wielki położył kres ich panowaniu.

Padwa zaczęła rozkwitać w XII stuleciu, kiedy miasto przekształciło się w niezależną republikę. Powstał tam wówczas słynny uniwersytet, trzeci we Włoszech (po Uniwersytecie Bolońskim i Szkole Medycznej w Salerno).

W XVIII wieku Padwa znalazła się pod panowaniem Republiki Weneckiej. Po jej rozpadzie, miasto przejęli Francuzi, jednak po zawarciu traktatu pokojowego znalazła się w granicach Austrii. W 1805 roku miasto przejęli Włosi, jednak już po dziewięciu latach ponownie przypadło w udziale Austriakom. Dopiero w 1866 roku weszło w skład Królestwa Włoch.

Uniwersytet Padewski

Nie ulega wątpliwości, że miasto kojarzy się przede wszystkim ze słynnym na całym świecie uniwersytetem. Trzecią włoską uczelnię założyli w 1222 roku uczeni, którzy w poszukiwaniu wolności akademickiej opuścili Uniwersytet Boloński. Tworzeniu uniwersytetu przyświecała maksyma wyrażająca swobodę w wyrażaniu myśli i opinii: Universa Universis Patavina Libertas, czyli „Wolność Padwy jest absolutnie dla każdego”.

Początkowo na Uniwersytecie Padewskim wykładane były nauki prawne i teologia. W 1399 roku uczelnia doczekała się podziału na dwie instytucje. Pierwsza, Universitas Iuristarum, była poświęcona prawu (cywilnemu i kanonicznemu) i teologii. W drugiej, Universitas artistarum, nauczano filozofii, gramatyki, dialektyki, retoryki, medycyny i astronomii. Ponowne scalenie uczelni nastąpiło dopiero w 1813 roku. Na przełomie XVI i XVII wieku wykładał tam sam Galileusz.

Uniwersytet Padewski wykształcił wiele sławnych osobistości. Wśród absolwentów słynnej uczelni nie brakuje Polaków. Wystarczy wspomnieć choćby o Macieju z Miechowa, Mikołaju Koperniku, Janie Kochanowskim, Janie Zamoyskim, Pawle Włodkowicu czy Marcinie Kromerze.

Św. Antoni z Padwy

Mówiąc o historii miasta, nie można nie wspomnieć o jednym z najsławniejszych świętych Kościoła katolickiego. Św. Antoni z Padwy, a właściwie Fernando Martins de Bulhões, przybył do miasta na przełomie 1227 i 1228 roku, gdy został mianowany prowincjonałem Romandioli, która obejmowała całą północną Italię. Po roku pełnienia posługi w klasztorze Świętej Marii ciężko zachorował. Zmarł 13 czerwca 1231 roku. Jego proces kanonizacyjny zapisał się w historii jako najkrótszy. Papież Grzegorz IX ogłosił go świętym po zaledwie 352 dniach po śmierci.

Co warto zobaczyć w Padwie?

W Padwie nie przetrwało zbyt wiele obiektów z czasów rzymskich. Najlepiej zachowała się rzymska arena, gdzie latem działa kino plenerowe. We wspaniałym stanie zachowała się natomiast średniowieczna i renesansowa architektura. To przede wszystkim skarby architektury sakralnej, jednak nie tylko. Zwiedzając to piękne miasto można natrafić na wiele świeckich zabytków, z których większość ma mniejszy lub większy związek z akademickimi tradycjami Padwy.

Palazzo del Bo

Naszą listę atrakcji Padwy otwiera najcharakterystyczniejsza wizytówka miasta. Funkcję głównego budynku Uniwersytetu Padewskiego Palazzo del Bo zaczął pełnić w 1539 roku. Samodzielnie można zwiedzić dziedziniec, podziwiając wspaniałe uczelniane mury. Namawiamy jednak na wycieczkę z przewodnikiem. Można wówczas wejść do historycznych sal, gdzie wykładali najznakomitsi uczeni i gdzie kształciły się najwybitniejsze umysły.

Zwiedzić można też wspaniały Teatr Anatomiczny. Najstarszy tego typu obiekt na świecie powstał w 1594 roku. W wielopoziomowym amfiteatrze, który do dziś pozostaje świadectwem roli Padwy w badaniach anatomicznych, odbywały się sekcje medyczne. W XVI i XVII wieku do tego typu praktyk podchodzono jak do bezczeszczenia zwłok, więc ich przeprowadzanie wymagało uprzedniej zgody. Te nie były wydawane zbyt często, więc obiekt zaprojektowano w taki sposób, by w pokazie jednorazowo mogło uczestniczyć możliwie najwięcej słuchaczy.

Orto Botanico

W 1545 roku, na terenach otaczających Uniwersytet Padewski, z inicjatywy Giovanniego Battisty da Monte powstał zieleniec, mający służyć studentom medycyny. Prowadzone tam uprawy przyczyniały się do badań nad ziołolecznictwem. Wówczas był to innowacyjny pomysł, który z czasem przeistoczył się w wielką atrakcję miasta.

Ogród zaprojektowany na planie koła wpisano w kwadrat poprzecinany wzdłuż i wszerz alejami. Z czasem wybudowano tam szklarnie i obiekty mające zwiększyć jego atrakcyjność: fontanny, posągi i zegary słoneczne.

Bazylika św. Antoniego

Tego obiektu właściwie nie trzeba reklamować. Bazylika św. Antoniego, patrona Padwy, należy do najchętniej odwiedzanych miejsc w mieście. Imponujący kościół wzniesiono w XIII stuleciu, niedługo po kanonizacji portugalskiego franciszkanina. Wcześniej znajdował się tam kościół Santa Maria Mater Domini, który po wybudowaniu nowej świątyni stał się jedną z jego kaplic.

We wnętrzu mieści się grób św. Antoniego. Na ołtarzu można podziwiać krucyfiks i rzeźby samego Donatella. Ten sam artysta jest autorem posągu konia i jeźdźca, który znajduje się na kościelnym dziedzińcu.

Bazylika Santa Giustina

Wymieniając sakralne skarby Padwy, nie można pominąć bazyliki św. Justyny. Kościół wzniesiony w XV wieku do dziś pozostaje jedną z najważniejszych katolickich świątyń na północy Włoch.

Wnętrze kościoła kryje nie tylko cenne zabytki sztuki, ale także relikwie świętych Kościoła katolickiego. W lewym ramieniu transeptu znajduje się alabastrowy sarkofag, w którym spoczęły szczątki Łukasza Ewangelisty. W prezbiterium, poniżej nastawy ołtarzowej, umieszczono relikwie patronki kościoła, a w prawym ramieniu transeptu – relikwie św. Macieja Apostoła. W kaplicy św. Marii spoczywa św. Prosdocym.

Palazzo della Ragione

Średniowieczna hala targowa została wzniesiona w 1219 roku. To największy tego typu obiekt w Europie. Mierzy aż 24 m wysokości. Oprócz punktów handlowych i zakładów rzemieślniczych, historycznie mieściła się tam także sala sądowa. Wnętrze zdobią wspaniałe freski przedstawiające planety i znaki zodiaku.

Parto della Valle

Ten owalny plac jest jednym z najcharakterystyczniejszych miejsc w mieście. Otacza go kanał wodny, nad którym prowadzą cztery nieduże mosty. Te prowadzą na wyspę Isola Memmia, na środku której wzniesiono fontannę. Wzdłuż kanału podziwiać można posągi osób zasłużonych dla Padwy. W ten sposób upamiętnieni zostali Galileusz i Dante, a także między innymi Jan III Sobieski i Stefan Batory.

Nasz autor

Artur Białek

Dziennikarz i redaktor. Wcześniej związany z redakcjami regionalnymi, technologicznymi i motoryzacyjnymi. W „National Geographic” pisze przede wszystkim o historii, kosmosie i przyrodzie, ale nie boi się żadnego tematu. Uwielbia podróżować, zwłaszcza rowerem na dystansach ultra. Zamiast wygodnego łóżka w hotelu, wybiera tarp i hamak. Prywatnie miłośnik literatury.