Miasto skazane i inne utwory – recenzja

Ostatnie wydarzenia na świecie sprawiają, że coraz częściej moje myśli wędrują ku sci-fiowym dystopiom. Powieści, które wydają się być jedynie fantazją autorów na temat odległej przyszłości, coraz boleśniej zbliżają się do opisów rzeczywistości. Właśnie m.in. dlatego tak lubię opowiadania tego gatunku i dziś chciałabym zaprosić Was do lektury trzeciego już tomu zbiorczego opowiadań Arkadija i Borisa Strugackich – Miasto skazane i inne utwory. Między rzeczywistością a eksperymentem To, za co cenię powieści science fiction, to ogromna wyobraźnia autorów inspirująca wielu późniejszych twórców, uniwersalizm, niejednokrotnie profetyzm powieści, jak i jej forma celnego krytycznego komentarza na temat rzeczywistości. Autorami takich właśnie opowiadań, spełniających powyższe oczekiwania wobec gatunku, są Arkadij i Boris Strugaccy. Jest to duet literacki, który stworzył wyjątkową mozaikę światów, pełnych paradoksów, zagadek oraz, jak na najlepsze tytuły sci-fi przystało, głębokich pytań o ludzką naturę. Choć często klasyfikowani jako twórcy science fiction, ich tytuły zdecydowanie wykraczają poza ten gatunek. Dorobek literacki Strugackich to ich romans science fiction z satyrą, traktatem filozoficznym, czy tragedią. Dlatego też mimo upływu lat jest on wznawiany oraz niejednokrotnie reinterpretowany w innych dziełach kultury. Jeśli więc poszukujecie podobnych wrażeń lub lekturę poprzednich części macie już za sobą, pora na Miasto skazane i inne utwory! Miasto skazane i inne utwory Najnowszy opasły tom braci Strugackich to trzecia odsłona kolejnych futurystycznych przygód wydanych na polski rynek przez Prószyński i s-ka. W Mieście skazanym czekają na nas tym razem kolejne cztery utwory. Są to: Bajka o Trójce, Kulawy los, tytułowe Miasto skazane oraz powieść Obarczeni złem. Oznacza to zamknięcie w jednym tomie aż 4 odrębnych książek, stanowiących samodzielne powieści. Dlatego też możemy sięgać po nie nawet jeśli nie czytaliśmy poprzednich historii. Dzięki temu oraz dzięki estetycznej twardej oprawie może być to świetny pomysł na prezent dla fanów gatunku. O czym więc opowiadają powyższe tytuły? Bajka o Trójce, czyli o absurdzie systemowego (nie)porządku Wyobraź sobie świat, w którym logika ustępuje miejsca chaosowi. Budynek zwany Trójką pojawia się nagle, bez uprzedzenia, a jego wnętrze mieni się snem na jawie. Trójka jest bowiem pełna biurokratycznych absurdów i niepojętych zjawisk. Ludzie zaś, którzy do niego trafiają, zderzają się z bezsensownymi procedurami i irracjonalnymi zdarzeniami. Mnie osobiście od razu nasunęła skojarzenia ze sceną animowanego filmu Asteriks i Obeliks: 12 prac Asteriksa, gdzie bohaterowie odwiedzają słynny Dom, który czyni szalonym. Poza jawną krytyką biurokracji powieść ta nie traktuje bynajmniej tylko o miejscu fizycznym. Trójka to także metafora egzystencji, w której człowiek próbuje znaleźć sens w systemie, który go przerasta. Bajka to zarówno satyryczne, jak i refleksyjne spojrzenie na współczesność, z całą jej złożonością i dezintegralnością. Kulawy los, czyli dla kogo nie ma miejsca w idealnym planie? Niniejsze opowiadanie to w rzeczywistości fragment większej powieści pt. Żuk w mrowisku. Samo w sobie stanowi jednak osobną, pełną napięcia historię. Główny bohater imieniem Lew Abalkin, powracający z misji kosmicznej, jest postacią tragiczną. Urodzony w tajemniczych okolicznościach, stanowi zagrożenie nie tylko dla porządku społecznego, ale i dla samego obrazu człowieczeństwa, jaki stworzyliśmy. Historia Abalkina to opowieść o nieufności wobec innego oraz o kryjącym się za tym lękiem przed tym, czego nie rozumiemy. To również gorzka refleksja nad tym, jak łatwo możemy odmówić jednostce prawa do istnienia, tylko dlatego, że nie pasuje ona do systemowej układanki. Miasto skazane, czyli o labiryncie bez wyjścia W kolejnej powieści przenosimy się do z pozoru zwyczajnego miasta, gdzie ludzie różnych narodowości i epok żyją razem. W rzeczywistości życie jego mieszkańców to ogromny eksperyment. Wraz z bohaterem Andriejem przechodzimy przez kolejne warstwy tego świata, niczym przez kręgi egzystencjalnego piekła. W ciągu podróżny zmienia się zarówno on sam, jak i jego rozumienie dobra, zła, wolności i odpowiedzialności. Tytułowe Miasto skazane to dzieło odważne i brutalne. Choć powstało w latach 70., zostało wydane dopiero w 1989 roku. Strugaccy odważnie konfrontują się na jego łamach z upadkiem ideałów i mroczną stroną wykreowanej utopii. Niniejsze filozoficzne opowiadanie porównać można do dusznego snu, z którego nie możemy się obudzić. Obarczeni złem, czyli o niebezpieczeństwie poznania Ostatnia z historii to kontynuacja powieści Miliard lat przed końcem świata, gdzie grupa radzieckich naukowców mierzy się z tajemniczą siłą, która jakby celowo sabotuje ich pracę. Nie jest to już jedynie intelektualna gra. Teraz to walka o przetrwanie, sens i… samą rzeczywistość. Strugaccy zadają na łamach tejże powieści pytanie: czy istnieją jakieś siły, które nie pozwalają człowiekowi zajrzeć zbyt głęboko? I

Kwi 7, 2025 - 14:35

Ostatnie wydarzenia na świecie sprawiają, że coraz częściej moje myśli wędrują ku sci-fiowym dystopiom. Powieści, które wydają się być jedynie fantazją autorów na temat odległej przyszłości, coraz boleśniej zbliżają się do opisów rzeczywistości. Właśnie m.in. dlatego tak lubię opowiadania tego gatunku i dziś chciałabym zaprosić Was do lektury trzeciego już tomu zbiorczego opowiadań Arkadija i Borisa Strugackich – Miasto skazane i inne utwory.

Między rzeczywistością a eksperymentem

To, za co cenię powieści science fiction, to ogromna wyobraźnia autorów inspirująca wielu późniejszych twórców, uniwersalizm, niejednokrotnie profetyzm powieści, jak i jej forma celnego krytycznego komentarza na temat rzeczywistości. Autorami takich właśnie opowiadań, spełniających powyższe oczekiwania wobec gatunku, są Arkadij i Boris Strugaccy.

Jest to duet literacki, który stworzył wyjątkową mozaikę światów, pełnych paradoksów, zagadek oraz, jak na najlepsze tytuły sci-fi przystało, głębokich pytań o ludzką naturę. Choć często klasyfikowani jako twórcy science fiction, ich tytuły zdecydowanie wykraczają poza ten gatunek.

Dorobek literacki Strugackich to ich romans science fiction z satyrą, traktatem filozoficznym, czy tragedią. Dlatego też mimo upływu lat jest on wznawiany oraz niejednokrotnie reinterpretowany w innych dziełach kultury. Jeśli więc poszukujecie podobnych wrażeń lub lekturę poprzednich części macie już za sobą, pora na Miasto skazane i inne utwory!

Miasto skazane i inne utwory

Najnowszy opasły tom braci Strugackich to trzecia odsłona kolejnych futurystycznych przygód wydanych na polski rynek przez Prószyński i s-ka. W Mieście skazanym czekają na nas tym razem kolejne cztery utwory. Są to: Bajka o Trójce, Kulawy los, tytułowe Miasto skazane oraz powieść Obarczeni złem.

Oznacza to zamknięcie w jednym tomie aż 4 odrębnych książek, stanowiących samodzielne powieści. Dlatego też możemy sięgać po nie nawet jeśli nie czytaliśmy poprzednich historii. Dzięki temu oraz dzięki estetycznej twardej oprawie może być to świetny pomysł na prezent dla fanów gatunku.

O czym więc opowiadają powyższe tytuły?

Bajka o Trójce, czyli o absurdzie systemowego (nie)porządku

Wyobraź sobie świat, w którym logika ustępuje miejsca chaosowi. Budynek zwany Trójką pojawia się nagle, bez uprzedzenia, a jego wnętrze mieni się snem na jawie.

Trójka jest bowiem pełna biurokratycznych absurdów i niepojętych zjawisk. Ludzie zaś, którzy do niego trafiają, zderzają się z bezsensownymi procedurami i irracjonalnymi zdarzeniami.

Mnie osobiście od razu nasunęła skojarzenia ze sceną animowanego filmu Asteriks i Obeliks: 12 prac Asteriksa, gdzie bohaterowie odwiedzają słynny Dom, który czyni szalonym.

Poza jawną krytyką biurokracji powieść ta nie traktuje bynajmniej tylko o miejscu fizycznym. Trójka to także metafora egzystencji, w której człowiek próbuje znaleźć sens w systemie, który go przerasta. Bajka to zarówno satyryczne, jak i refleksyjne spojrzenie na współczesność, z całą jej złożonością i dezintegralnością.

Kulawy los, czyli dla kogo nie ma miejsca w idealnym planie?

Niniejsze opowiadanie to w rzeczywistości fragment większej powieści pt. Żuk w mrowisku. Samo w sobie stanowi jednak osobną, pełną napięcia historię.

Główny bohater imieniem Lew Abalkin, powracający z misji kosmicznej, jest postacią tragiczną. Urodzony w tajemniczych okolicznościach, stanowi zagrożenie nie tylko dla porządku społecznego, ale i dla samego obrazu człowieczeństwa, jaki stworzyliśmy.

Historia Abalkina to opowieść o nieufności wobec innego oraz o kryjącym się za tym lękiem przed tym, czego nie rozumiemy. To również gorzka refleksja nad tym, jak łatwo możemy odmówić jednostce prawa do istnienia, tylko dlatego, że nie pasuje ona do systemowej układanki.

Miasto skazane, czyli o labiryncie bez wyjścia

W kolejnej powieści przenosimy się do z pozoru zwyczajnego miasta, gdzie ludzie różnych narodowości i epok żyją razem. W rzeczywistości życie jego mieszkańców to ogromny eksperyment.

Wraz z bohaterem Andriejem przechodzimy przez kolejne warstwy tego świata, niczym przez kręgi egzystencjalnego piekła. W ciągu podróżny zmienia się zarówno on sam, jak i jego rozumienie dobra, zła, wolności i odpowiedzialności.

Tytułowe Miasto skazane to dzieło odważne i brutalne. Choć powstało w latach 70., zostało wydane dopiero w 1989 roku. Strugaccy odważnie konfrontują się na jego łamach z upadkiem ideałów i mroczną stroną wykreowanej utopii. Niniejsze filozoficzne opowiadanie porównać można do dusznego snu, z którego nie możemy się obudzić.

Obarczeni złem, czyli o niebezpieczeństwie poznania

Ostatnia z historii to kontynuacja powieści Miliard lat przed końcem świata, gdzie grupa radzieckich naukowców mierzy się z tajemniczą siłą, która jakby celowo sabotuje ich pracę. Nie jest to już jedynie intelektualna gra. Teraz to walka o przetrwanie, sens i… samą rzeczywistość.

Strugaccy zadają na łamach tejże powieści pytanie: czy istnieją jakieś siły, które nie pozwalają człowiekowi zajrzeć zbyt głęboko? I czy odkrywanie prawdy ma swoją cenę?

Mroczna, miejscami niemal apokaliptyczna, a przy tym niepokojąco aktualna. Jest to powieść, po którą szczególnie warto sięgnąć w czasach, w których nauka i etyka coraz rzadziej zaczynają chodzić w parze.

W niniejszych czterech opowieściach Strugaccy pokazują, że fantastyka może być lustrem odbijającym nasze lęki, pytania i marzenia. Rzeczywistość opowiadań nie jest stabilna, prawda nie jest oczywista, a człowiek to zawsze istota rozdarta między pragnieniem poznania a nieuchronnością losu.