Zagadka doskonale zachowanej mumii księdza rozwiązana. Wiemy, czym ją wypełniono

Spis treści:

1. Odkrycie w krypcie austriackiego kościoła
2. Nieznana wcześniej metoda mumifikacji
3. Nowoczesne metody badawcze i precyzyjne analizy

Gdy słyszymy słowo „mumia”, z reguły stają nam przed oczami doskonale zachowane zasuszone ciała egipskich faraonów. Jednak sztuka mumifikacji znana była na całym świecie i to w różnych epokach. Również z Europy znane są zmumifikowane szczątki ludzkie, chociaż ta praktyka nie była zbyt powszechna.

Odkrycie w krypcie austriackiego kościoła

Międzynarodowy zespół badaczy, w którym znalazł się również Polak, prof. Oskar Nowak z Instytutu Biologii i Ewolucji Człowieka na UAM w Poznaniu, wziął na warsztat zagadkowe szczątki odkryte w krypcie kościoła St Thomas am Blasenstein w Austrii. Ustalono, że był to wikariusz parafii Franz Xaver Sidler von Roseneg, który zmarł w 1746 roku. Przyczyną śmierci były zapewne powikłania związane z gruźlicą. Szczątki zachowały się bardzo dobrze.

Nieznana wcześniej metoda mumifikacji

– Nasze dochodzenie wykazało, że doskonały stan zachowania wynikał z nietypowego rodzaju balsamowania. Osiągnięto go poprzez wypchanie brzucha przez kanał odbytniczy wiórami drzewnymi, gałązkami i tkaninami. W celu osuszenia [ciała – przyp. red.] dodano chlorek cynku – opowiada dr Andreas Nerlich, patolog z Ludwig-Maximilians-Universität i pierwszy autor artykułu na temat mumii, który opublikowano w czasopiśmie naukowym „Frontiers in Medicine”.

Wszystko wskazuje na to, że niezwykła mieszanka umieszczona w trzewiach zmarłego przyczyniła się do silnego osuszenia ciała i zachowania po dziś dzień w świetnym stanie. Taka metoda mumifikacji nie była do tej pory znana badaczom.

Nowoczesne metody badawcze i precyzyjne analizy

Do analiz zagadkowej mumii użyto szerokiego spektrum metod badawczych. Wiele z nich stosowanych jest do diagnozowania pacjentów. Wśród metod znalazły się:

• skanowanie CT, czyli tomografia komputerowa. To metoda diagnostyczna wykorzystująca promieniowanie rentgenowskie do tworzenia obrazów przekrojowych ciała;
• pobranie próbek z narządów wewnętrznych i kości. W tym celu nacięto klatkę piersiową;
• kwerenda archiwalna. Badacze przeanalizowali dokumenty historyczne, aby ustalić tożsamość zmarłego;
• datowanie radiowęglowe (analiza C14) przy użyciu spektrometrii mas z akceleratorem (AMS). W ten sposób przeanalizowano próbkę skóry, co umożliwiło precyzyjne określenie okresu, w którym zmarł duchowny.

Badacze przypuszczają, że takie nietypowe potraktowanie ciała nie było przypadkowe.  Wiele wskazuje, że miało przetrwać dłuższy transport. Ale w końcu pozostawiono je na parafii, w której ksiądz pracował.

Źródło: Frontiers in Medicine

Nasz autor

Szymon Zdziebłowski

Dziennikarz naukowy, z wykształcenia archeolog śródziemnomorski. Przez wiele lat był związany z Serwisem Nauka w Polsce PAP. Opublikował m.in. dwa przewodniki turystyczne po Egipcie, a ostatnio – popularnonaukową książkę „Wielka Piramida. Tajemnice cudu starożytności” o największej egipskiej piramidzie.