Badania genetyczne obalają koncepcję migracji Fenicjan. To spore zaskoczenie

Spis treści: Dominacja Fenicjan. Jak wpływali na inne ludy? Masowa migracja Fenicjan? Nie do końca Fenicjanie byli starożytnym ludem semickim, który zamieszkiwał wschodnie wybrzeże Morza Śródziemnego. Są to tereny dzisiejszego Libanu, zachodniej Syrii i północnego Izraela. Słynęli z umiejętności zaawansowanej żeglugi. Zakładali liczne kolonie na wybrzeżach Morza Śródziemnego. Mieli własną formę pisma i alfabet składający się z 22 liter. Dominacja Fenicjan. Jak wpływali na inne ludy? Naukowcy zdawali sobie sprawę, że Fenicjanie znacząco wpływali na inne ludy mieszkające nad Morzem Śródziemnym, a nawet dalej. Ich szlaki handlowe sięgały aż do Hiszpanii i Wysp Brytyjskich. Od początku pierwszego tysiąclecia p.n.e. Fenicjanie utworzyli rozległą morską sieć kolonii. Jedną z najbardziej znanych była Kartagina w Afryce Północnej na wybrzeżu dzisiejszej Tunezji. Ostatecznie Kartagina usamodzielniła się. Fenicja nie była zwartym tworem politycznym. Wiele starożytnych imperiów kontrolowało jakąś jej część lub z nią graniczyło. Ostatecznie Aleksander Wielki położył jej kres w 332 roku p.n.e. W roku 64 p.n.e. stała się częścią Cesarstwa Rzymskiego. Masowa migracja Fenicjan? Nie do końca Naukowcy długo sądzili, że Fenicjanie na dużą skalę migrowali drogą morską z terenów Lewantu na zachód. Międzynarodowy zespół badawczy postanowił to ostatecznie sprawdzić. Zespół przebadał materiał genetyczny pochodzący z czternastu stanowisk archeologicznych związanych z Fenicjanami rozsianych po całej strefie śródziemnomorskiej. Analizą objęto szczątki blisko 200 zmarłych. Wyniki zdziwiły badaczy. – Znaleźliśmy zaskakująco niewielki bezpośredni wkład genetyczny Fenicjan z Lewantu do zachodnich i środkowo-śródziemnomorskich populacji punickich – mówi główny autor badania, dr Harald Ringbauer z Instytutu Antropologii Ewolucyjnej Maxa Plancka w Lipsku w Niemczech. Ludami punickimi określano Kartagińczyków i inne ludy fenickie w zachodniej części Morza Śródziemnego. Zdaniem dr. Ringbauera to ustalenie zmienia obraz rozprzestrzeniania się kultury fenickiej. Ten proces nie nastąpił poprzez masową migrację na dużą skalę, ale – jak podkreśla badacz – poprzez dynamiczny proces transmisji kulturowej i asymilacji. Analizy wykazały, że populacje punickie miały bardzo zmienny i heterogeniczny profil genetyczny, ze znaczącym pochodzeniem północnoafrykańskim i sycylijsko-egejskim. Oznacza to, że świat punicki był bardzo kosmopolityczny. Osoby o północnoafrykańskim pochodzeniu żyły i mieszały się z ludźmi o głównie sycylijsko-egejskim pochodzeniu. Działo się to również w słynnej Kartaginie. Źródło: Nature Nasz autor