KLĄTWA. O kobietach walczących z gniewem papieża [RECENZJA]

Co byście zrobili, gdybyście dowiedzieli się, że na waszej rodzinie ciąży klątwa nałożona setki lat temu przez rozgniewanego papieża? Taką właśnie wiadomość otrzymują bohaterki komedii Klątwa, co pociąga za sobą serię absurdalnych wydarzeń i szalonych przygód.

Nieprzypadkowo debiut filmu w reżyserii Tomasza Koneckiego i Iwony Ogonowskiej-Koneckiej przypada na Dzień Kobiet. To bowiem historia skupiona w pełni na kilku pokoleniach bohaterek. W centrum fabuły są siostry, Nastka i Monia, w które wcielają się Vanessa Aleksander i Agnieszka Więdłocha. Ta pierwsza ledwo wiąże koniec z końcem, druga odnosi zawodowe sukcesy, jednak nie cieszy się sympatią swoich pracowników. Ponadto siostry zwyczajnie nie przepadają za sobą nawzajem. Z różnych powodów obie spotykają się w domu rodzinnym, w którym zamieszkują ich mama (Danuta Stenka) i babcia (Anna Nehrebecka). To właśnie tam dowiadują się o rzekomej klątwie i powodach, dla których ich rodzinę spotkała taka kara od głowy Kościoła. Siostry, mimo dzielących ich różnic, decydują się działać razem, by zdjąć klątwę papieża i przerwać pasmo niepowodzeń.

Już sam opis fabuły wskazuje na to, że w filmie Koneckich nie brakuje absurdów, a rzeczywistość jest mocno podkręcona. Aby powstrzymać klątwę, siostry uciekają się do czynów, których moralny aspekt jest co najmniej wątpliwy, bo m.in. do kradzieży czy planów otrucia kogoś. Sama klątwa objawia się w scenach, które mają humorystyczny ton, ale nie wszystkie gagi są trafione, a łączenie slapsticku z w gruncie rzeczy dość mrocznymi incydentami nie przynosi pożądanego efektu komediowego. Zresztą mamy tu poniekąd dwa filmy w jednym, bo pomimo tego, że Klątwa jest u podstaw komedią, to nie humor, a relacje między postaciami i ten obyczajowy aspekt stanowią jej największą siłę. Scenariusz Julity Olszewskiej zahacza o wątki relacji sióstr (z młodszego i starszego pokolenia), matki i córek, babci i wnuczek. Tytułowa klątwa to nie tylko pretekst do serwowania krzykliwych żartów, ale i do rozliczenia się bohaterek z przeszłością oraz otwarcia się na siebie nawzajem. To tutaj tkwi największa siła filmu Koneckich, który rozpoczyna się od piętrzenia kolejnych gagów, a z czasem odsuwa je na dalszy tor, schodząc nieco na ziemię i pozwalając wybrzmieć bohaterkom. Takie połączenie z jednej strony tworzy dysonans, a z drugiej strony jest pomocne, gdy niedociągnięcia w gagach nadrabiają wątki obyczajowe. Mam zresztą wrażenie, że na podobnej zasadzie działał inny film Koneckiego o kobietach – Lejdis.

Twórcom do ról pań ze starszego pokolenia udało się zaangażować wspaniałe aktorki – Danuta Stenka, Anna Nehrebecka i Iwona Bielska stanowią klasę samą w sobie. Są to jednak występy drugoplanowe, zaś w filmie śledzimy głównie poczynania bohaterek granych przez Aleksander i Więdłochę. Obie dobrze się uzupełniają i udanie pokazują na ekranie zarówno początkowe tarcia, jak i późniejszą współpracę, a przy tym są na tyle sympatyczne, że możemy przymknąć oko na wybryki ich bohaterek. Vanessa Aleksander w ostatnich latach dała się już poznać jako aktorka komediowa w The Office PL, gdzie od kilku sezonów gra jedną z głównych ról – Patrycję. Widać, że doświadczenie z tamtego planu pomogło jej na planie Klątwy – pokazała się zarówno od ekspresywnej, jak i stonowanej strony, jako że Nastka na przestrzeni filmu przechodzi pewną przemianę i konfrontuje się z przeszłością. Największa męska rola przypadła Piotrowi Trojanowi, znanemu m.in. z 25 lat niewinności. Tutaj jednak jego występ bynajmniej nie jest dramatyczny; Trojan kreuje postać przerysowaną, ale zarazem pocieszną.

Klątwa może okazać się dobrym wyborem na seans w towarzystwie koleżanek, sióstr czy mamy. To lekki, niezobowiązujący film, z nie zawsze trafionymi żartami, nadrabiający relacjami między głównymi bohaterkami z różnych pokoleń, w czym pomaga obsada. A przy okazji można nacieszyć oko malowniczymi plenerami i poczuć ciepło bijące z ekranu.

Film jest od dziś dostępny na Viaplay Filmy i Seriale.