26-27 kwietnia 2025 r.: zakaz noszenia broni w Gnieźnie (projekt)

A skoro rano było o tym, że człowiek skazany za zastrzelenie psa nieprędko dostanie nowe pozwolenie na broń, teraz czas na kilka słów o tym, że w dniach 26-27 kwietnia 2025 r. będzie obowiązywał zakaz noszenia broni w Gnieźnie (projekt rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie wprowadzenia czasowego zakazu noszenia broni lub przemieszczania jej w stanie rozładowanym).

A mianowicie:

• ponieważ czas czcić 1000. rocznicę „koronacji pierwszych królów Polski”, w Gnieźnie — pierwszej stolicy kraju Lechów i Polan — 26 kwietnia 2025 r. odbędzie się uroczyste połączone posiedzenie „Izb Parlamentu” — „Sejmu i Senatu” (cytuję uzasadnienie projektu; bajdełej jak oni tak o historii, to wystarczałoby „Sejmu” lub „Izby Poselskiej i Senatu”);
• uwzględniając zatem „panującą sytuację geopolityczną”, w tym zwiększony poziom zagrożeń dla bezpieczeństwa ze strony Rosji i Białorusi, w tym ryzyko terroryzmu i sabotażu — 26 i 27 kwietnia 2025 r. w Gnieźnie będzie obowiązywał zakaz noszenia broni;

Wprowadza się zakaz noszenia lub przemieszczania w stanie rozładowanym wszelkiego rodzaju broni na obszarze miasta Gniezna od dnia 26 kwietnia 2025 r. do dnia 27 kwietnia 2025 r.

• uzasadnienie wyjaśnia nawet dlaczego tak: bo przecież jak ktoś broń zgubi lub mu ją odbiorą, to może dojść do zaburzenia „właściwej atmosfery” wydarzeń, więc lepiej, żeby w ogóle nie przynosić.

Jakby komuś zabrakło kontekstu: w 1025 roku koronowany został pierwszy król z dynastii Piastów — Bolesław I Chrobry. Monarcha zmarł kilka miesięcy później (niektórzy mawiają, że w koronacja miała miejsce już w roku 1000), więc już w grudniu 1025 r. koronę objął jego syn, Mieszko II — i stąd liczba mnoga w uzasadnieniu rozporządzenia.

Tytułem dygresji: czy zakaz dotyczy także broni siecznej? Czy fani Chrobrego będą mogli przybyć z replikami „Szczerbca” lub też sformować kolumnę kopijników? Oto są pytania…

Tekst 26-27 kwietnia 2025 r.: zakaz noszenia broni w Gnieźnie (projekt) pojawił się poraz pierwszy w Czasopismo Lege Artis.