(Nie)zapomniane wyścigi: Emakumeen Euskal Bira

W tej części przyjrzymy się wyścigowi kobiet, który już nie jest rozgrywany. Chodzi o Emakumeen Euskal Bira, który w 2015 roku wygrała Katarzyna Niewiadoma.

Krótko o historii

Wyścig rozgrywany był w Kraju Basków. Obecnie więc można mówić, że jego odpowiednikiem jest Itzulia Women, ale nie jest to naturalny kontynuator Emakumeen Euskal Bira. Ten wyścig składający się z kilku etapów (najczęściej czterech) po raz pierwszy odbył się w 1988 roku i był zawodami dla amatorek. Na początku ścigały się głównie Hiszpanki, ale już w 1995 roku triumfowała słynna Jeannie Longo.

Dzięki zwycięstwom w czterech pierwszych edycjach to Hiszpanki z łączną liczbą siedmiu triumfów są najbardziej utytułowaną nacją. Drugie w tej klasyfikacji plasują się Niemki i to głównie dzięki Hance Kupfernagel, która wygrała trzy razy z rzędu w latach 1997-1999, czyli w okresie amatorskim.

Od 2004 roku wyścig otrzymał miano profesjonalnego. Miał kategorię 2.1., ale w 2016 roku trafił do cyklu Women’s World Tour. W swojej historii do 2019 roku, czyli przez 32 edycje, nosił trzy nazwy – Emakumeen Bira, Iurreta-Emakumeen Bira (od nazwy miejscowości, w której się zaczynał) i Emakumeen Euskal Bira (od 2012 roku). Po trzy zwycięstwa odniosły wspomniana Hanka Kupfernagel oraz Joane Somarriba. Dwukrotnie triumfowała Marianne Vos, a na liście zwyciężczyń znajdują się również m.in. Ashleigh Moolman, Amanda Spratt, Pauline Ferrand-Prevot, triumfatorka ostatniej edycji Elisa Longo Borghini oraz Katarzyna Niewiadoma, o czym więcej napiszemy.

Pierwszy ważny polski akcent

W Emakumeen Euskal Bira wystartowało łącznie 11 Polek. Już w 2008 roku na starcie pojawiła się Paulina Brzeźna. Pojechała ona w czterech edycjach, podobnie jak Małgorzata Jasińska, którą zapytaliśmy o wspomnienia z hiszpańskiego wyścigu.

Pamiętam, że w mojej świadomości był to ciężki wyścig. Był pierwszy w sezonie z dłuższymi podjazdami. Obstawa zawsze była bardzo dobra, więc miał duże znaczenie w kalendarzu kobiecego kolarstwa. Był przeważnie pierwszym wyścigiem po przerwie po klasykach. Dla mnie Kraj Basków zawsze bardzo dobrze się kojarzył. to inna Hiszpania – zielona i na swój rodzaj dla mnie piękniejsza. Z tego rejonu pochodził jeden z najlepszych ludzi, jakich spotkałam w kolarstwie, fizjoterapeuta z Movistaru, nieżyjący już Gary Baños, który zrobił wiele dobrego dla tego wyścigu

– przyznała Małgorzata Jasińska.

Polka wystartowała w tej imprezie po raz pierwszy w 2011, a po raz ostatni w 2019 roku. Na wyróżnienie zasługują dwa z tych czterech startów. W 2016 roku w barwach Alé Cipollini zajęła 9. miejsce w klasyfikacji generalnej z niecałą minutą straty do zwyciężczyni Emmy Johansson. Na prologu zaliczyła większą stratę, ale na dwóch górskich etapów przyjechała w czołowej grupie.

Dwa lata później Jasińska jeździła już w Movistarze. W generalce uplasowała się na 10. pozycji, czyli oczko niżej, ale zaliczyła najlepszy start w pojedynczym etapie. Na czwartym, ostatnim odcinku finiszowała na czele grupy walczącej o 4. pozycję.

Na tym wyścigu w 2018 roku ostatni etap pojechałam kalkulacyjnie (co za tamtych czasów było niecodzienne i było czymś nowym). wyliczono mi konkretnie, w jakich watach mam pojechać cały podjazd, żeby nie przesadzić. Co prawdę mówiąc, psychicznie było to bardzo ciężkie, bo odstałam od czołówki, ale jak sie potem okazało, kalkulacja mojego Dyrektora sportowego była właściwa i zdołałam z koleżanką z drużyny dogonić czołówkę, zachowując wiecej sił. Na tym etapie przyjechałam czwarta na metę, na finiszu pokonując m.in. Anne van der Breggen. Dla mnie to był ciężki wyścig, choć jak najbardziej ze wspaniałymi wspomnieniami, ludźmi i krajobrazami. Myślę, że teraz to Itzulia jest odpowiednikiem Emakumeen Bira

– podsumowała Małgorzata Jasińska.

W 2016 roku wystartowało najwięcej Polek, gdyż wśród drużyn znalazł się Mat-atom Team Sobótka z Martą Lach, Katarzyną Wilkos, Moniką Brzeźną, Łucją Pietrzak i Pauliną Brzeźną. Jechała także Katarzyna Pawłowska z Boels – Dolmans Cycling Team, zajmując 6. miejsce w prologu.

Polska zwyciężczyni

W 2015 roku triumfatorką wyścigu została Katarzyna Niewiadoma. Dla niej był to drugi sezon w Rabobank-Liv Woman Cycling Team. W 2014 roku wygrała już Frauen Grand Prix Gippingen. W Kraju Basków odniosła drugie zwycięstwo w karierze, ale mogła dokonać tego wcześniej, dzień przed startem Emakumeen Euskal Bira. Rozgrywany był wówczas klasyk Durango-Durango Emakumeen Saria, na którym na finiszu przegrała z Emmą Johansson.

Niewiadoma rozpoczęła rywalizację od 7. miejsca w prologu, na którym przegrała 5 sekund z Annemiek van Vleuten. Drugiego dnia Polka przejęła już prowadzenie w łącznej klasyfikacji. Na podjeździe, jeszcze z dala od mety odjechała razem z Ashleigh Moolman, Megan Guarnier i Emmą Johansson. Niewiadoma finiszowała ostatnia w grupie, a wygrała Guarnier. W generalce Polka prowadziła z takim samym czasem jak Moolman. Co ciekawe, prowadząca czwórka pomyliła trasę i została doścignięta przez peleton, ale organizatorzy przywrócili różnice czasowe.

Na etapie numer dwa o zwycięstwo walczyła grupa składająca się z 10 zawodniczek. Katarzyna Niewiadoma zajęła ponownie 4. miejsce, a pierwsza była Emma Johansson. Polka utrzymała prowadzenie w klasyfikacji generalnej, ale różnice pozostały niewielkie.

Na kolejnym etapie odjechały uciekinierki, które nie liczyły się w klasyfikacji generalnej. Wygrała Chantal Blaak, a Katarzyna Niewiadoma przyjechała z innymi zawodniczki z czołówki. Znowu na podium założyła koszulkę liderki.

Ostatniego dnia do pokonania były kolejne podjazdy. Katarzyna Niewiadoma miała trudne zadanie, aby obronić pierwsze miejsce, ale poradziła sobie znakomicie. Na finiszu przegrała jedynie z Emmą Johansson. Co najważniejsze, Szwedka nie zyskała czasu nad Polką, a nie było bonifikat. Ashleigh Moolman finiszowała sekundę za Niewiadomą. Nasza zawodniczka wygrała więc cały wyścig z przewagą sekundy nad zawodniczką z RPA oraz dwóch sekund nad Johansson.

Dla Katarzyny Niewiadomej był to jeden z pierwszych sukcesów w karierze. Kilka dni po zwycięstwie w Hiszpanii zajęła drugie miejsce na Igrzyskach Europejskich w Baku. W sezonie 2015 została także mistrzynią Europy w kategorii U23 oraz zajęła 5. miejsce w Giro d’Italia, Lotto Belgium Tour oraz 7. na mistrzostwach świata w wyścigu elity.

W Emakumeen Euskal Bira wystartowała zaledwie w tej jednej, ale wygranej edycji. O Niewiadomej było jednak głośno przy następnym wyścigu. To ze względu na nieco kontrowersyjny plakat zapowiadający rywalizację. Polka na nim miała usta złożone jakby do pocałunku i niektórzy uznali to za seksizm. Zdania były podzielone, ale postanowiono zdecydować się na wycofanie plakatu z poprzednią zwyciężczynią.

Jak się później okazało, Katarzyna Niewiadoma pozostała jedyną polską triumfatorką wyścigu w Kraju Basków. W 2015 roku nie wygrała etapu, więc także żadna z Polek nie sięgnęła nigdy po etapowy triumf.

źródło: ProCyclingStats, Naszosie, WikipediaThe post (Nie)zapomniane wyścigi: Emakumeen Euskal Bira first appeared on Kolarstwo szosowe - Tour de France, Tour de Pologne - Wiadomości sportowe - naszosie.pl.