Zmarł Leszek Mądzik. To jeden z najwszechstronniejszych polskich twórców i Honorowy Obywatel Lublina

Leszek Mądzik urodził się 5 lutego 1945 roku w Bartoszowinach, niewielkiej wsi w pobliżu Kielc. Tam też spędził dzieciństwo. Po ukończeniu Liceum Plastycznego w Kielcach starał się dostać na Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie, Krakowie i Poznaniu, jednak nie został przyjęty. Wtedy to trafił do naszego regionu, gdzie w 1966 roku rozpoczął studia na Wydziale Historii Sztuki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. To też początek jego przygody z teatrem, któremu poświęcił całe swoje życie.

Pierwsze prace scenograficzne Leszka Mądzika okazały się początkiem powołania Sceny Plastycznej KUL, autorskiego teatru założonego w w 1969 r. przy Teatrze Akademickim KUL. Tworzył także w teatrach dramatycznych w Lublinie, Łodzi i Warszawie. Jest autorem scenografii na wielu scenach Polski, Portugalii, Francji i Niemiec. Prowadził zajęcia ze studentami, z którymi wystawiał widowiska na zaproszenie uniwersytetów oraz szkół artystycznych, między innymi w Helsinkach, Berlinie, Amsterdamie, Waszyngtonie, San Francisco, Hamburgu, Lyonie i Pradze.

Od 2006 r. stale publikował felietony na łamach kwartalnika literackiego „Akcent”. Do końca prowadził Galerię Sztuki KUL oraz był kuratorem Galerii Saskiej, w której prezentowane są dzieła wybitnych polskich i zagranicznych plakacistów, grafików, rysowników, malarzy, w formie wielkoformatowych wydruków na ogrodzeniu Ogrodu Saskiego w Lublinie. W grudniu ub. roku Leszek Mądzik otrzymał Honorowe Obywatelstwo Miasta Lublin.

– Odszedł człowiek, który swoją sztuką potrafił dotknąć tego, co niewyrażalne. Jego niezwykła wrażliwość artystyczna, niepowtarzalny język wizualny i niezachwiana konsekwencja w kreowaniu teatru opartego na sile obrazu uczyniły go jednym z najważniejszych współczesnych artystów sceny. Przez ponad pięć dekad twórczości jego spektakle poruszały widzów na całym świecie, otwierając przestrzeń dla refleksji nad istotą człowieczeństwa, przemijaniem i duchowością. Był autorem niezliczonych scenografii, wystaw, plakatów oraz publikacji poświęconych sztuce wizualnej i teatralnej. Jego działalność pozostawiła niezatarty ślad w historii teatru oraz w sercach tych, którzy mieli zaszczyt obcować z jego dziełami – informuje Scena Plastyczna KUL.

Rodzina oraz najbliżsi współpracownicy zwrócili się z prośbą o uszanowanie prywatności w tym trudnym czasie.