Oto projekt, który jest jak kapsuła czasu. Te utwory przeczytamy dopiero... w 2114 roku

Mało kto wie o tym niezwykłym projekcie. Właściwie nic dziwnego, biorąc pod uwagę, że mało kto z nas ma szansę dożyć jego finału. Oto istna biblioteka dla potomnych, czyli Future Library Project. "Future Library Project" to zapoczątkowane w 2014 dzieło sztuki dla The Future Library w Nordmarce w Oslo. Gromadzi ona napisane specjalnie napisane na tę okazję teksty znanych pisarzy. Future Library Project. O co w tym wszystkich chodzi? Katie Paterson, autorka projektu, zaplanowała je jako stuletnie przedsięwzięcie – co roku jeden znany autor dorzuca do niego swoją cegiełkę w postaci opowiadania lub eseju. W ten sposób do 2114 roku powstanie antologia 100 dzieł współczesnych i przyszłych pisarzy. Wydrukowany zostanie wtedy zbiór w tysiącu kopiach, na papierze z tysiąca drzew specjalnie zasadzonych w tym celu w lesie w okolicach Oslo na początku projektu. Jest jednak jeden haczyk. Do tego czasu nikt nie może przeczytać oddanych tekstów. Oznacza to, że większość żyjących dzisiaj ludzi nigdy nie zobaczy ukończonego dzieła – niewielką szansę mają na to szczęściarze urodzeni w ostatnich kilku latach. Autorzy tekstów pod kluczem (lista Future Library Project) Do projektu zapraszani są pisarze i eseiści z różnych zakątków świata. Do tej pory swoje teksty oddało 10 autorów: 2014 – Margaret Atwood, "Scribbler Moon" 2015 – David Mitchell, "From Me Flows What You Call Time" 2016 – Sjón, "As My Brow Brushes On The Tunics Of Angels or The Drop Tower, the Roller Coaster, the Whirling Cups and other Instruments of Worship from the Post-Industrial Age" 2017 – Elif Shafak, "The Last Taboo" 2018 – Han Kang, "Dear Son, My Beloved" 2019 – Karl Ove Knausgård, "Blind Book" 2020 – Ocean Vuong, "King Philip" 2021 – Tsitsi Dangarembga, "Narini and Her Donkey" 2022 – Judith Schalansky, "Fluff and Splinters: A Chronicle" 2023 – Valeria Luiselli, "The Force of Resonance" 2024 – Tommy Orange, (tytuł nieznany) - zadeklarował swój udział, ale oficjalne przekazanie tekstu nie miało jeszcze miejsca Kontrowersje związane z projektem Krytycy wskazują na dwie poważne wady projektu: po pierwsze, odizolowanie tekstów na 100 lat sprawi, że całe pokolenia nigdy nie będą mogły podziwiać jego efektów. Właściwie, biorąc pod uwagę aktualną sytuację klimatyczną, wątpliwe jest, czy projekt, i jacykolwiek ludzie, w ogóle dotrwają do 2114 roku. Po drugie, ukończona antologia będzie wydana jedynie w tysiącu egzemplarzach. Tym samym trafi ona do nielicznych osób (raczej bogatych, gdyż prawa do pierwszych kopii zostały sprzedane za ponad 600 funtów, a cena stale rośnie). Sztuka powinna być dostępna dla ludzi z różnych klas społecznych, przy obecnych założeniach będzie jednak istnieć tylko dla oczu tych bardziej uprzywilejowanych.

Mar 24, 2025 - 18:59

Oto projekt, który jest jak kapsuła czasu. Te utwory przeczytamy dopiero... w 2114 roku

Mało kto wie o tym niezwykłym projekcie. Właściwie nic dziwnego, biorąc pod uwagę, że mało kto z nas ma szansę dożyć jego finału. Oto istna biblioteka dla potomnych, czyli Future Library Project. "Future Library Project" to zapoczątkowane w 2014 dzieło sztuki dla The Future Library w Nordmarce w Oslo. Gromadzi ona napisane specjalnie napisane na tę okazję teksty znanych pisarzy. Future Library Project. O co w tym wszystkich chodzi? Katie Paterson, autorka projektu, zaplanowała je jako stuletnie przedsięwzięcie – co roku jeden znany autor dorzuca do niego swoją cegiełkę w postaci opowiadania lub eseju. W ten sposób do 2114 roku powstanie antologia 100 dzieł współczesnych i przyszłych pisarzy. Wydrukowany zostanie wtedy zbiór w tysiącu kopiach, na papierze z tysiąca drzew specjalnie zasadzonych w tym celu w lesie w okolicach Oslo na początku projektu. Jest jednak jeden haczyk. Do tego czasu nikt nie może przeczytać oddanych tekstów. Oznacza to, że większość żyjących dzisiaj ludzi nigdy nie zobaczy ukończonego dzieła – niewielką szansę mają na to szczęściarze urodzeni w ostatnich kilku latach. Autorzy tekstów pod kluczem (lista Future Library Project) Do projektu zapraszani są pisarze i eseiści z różnych zakątków świata. Do tej pory swoje teksty oddało 10 autorów: 2014 – Margaret Atwood, "Scribbler Moon" 2015 – David Mitchell, "From Me Flows What You Call Time" 2016 – Sjón, "As My Brow Brushes On The Tunics Of Angels or The Drop Tower, the Roller Coaster, the Whirling Cups and other Instruments of Worship from the Post-Industrial Age" 2017 – Elif Shafak, "The Last Taboo" 2018 – Han Kang, "Dear Son, My Beloved" 2019 – Karl Ove Knausgård, "Blind Book" 2020 – Ocean Vuong, "King Philip" 2021 – Tsitsi Dangarembga, "Narini and Her Donkey" 2022 – Judith Schalansky, "Fluff and Splinters: A Chronicle" 2023 – Valeria Luiselli, "The Force of Resonance" 2024 – Tommy Orange, (tytuł nieznany) - zadeklarował swój udział, ale oficjalne przekazanie tekstu nie miało jeszcze miejsca Kontrowersje związane z projektem Krytycy wskazują na dwie poważne wady projektu: po pierwsze, odizolowanie tekstów na 100 lat sprawi, że całe pokolenia nigdy nie będą mogły podziwiać jego efektów. Właściwie, biorąc pod uwagę aktualną sytuację klimatyczną, wątpliwe jest, czy projekt, i jacykolwiek ludzie, w ogóle dotrwają do 2114 roku. Po drugie, ukończona antologia będzie wydana jedynie w tysiącu egzemplarzach. Tym samym trafi ona do nielicznych osób (raczej bogatych, gdyż prawa do pierwszych kopii zostały sprzedane za ponad 600 funtów, a cena stale rośnie). Sztuka powinna być dostępna dla ludzi z różnych klas społecznych, przy obecnych założeniach będzie jednak istnieć tylko dla oczu tych bardziej uprzywilejowanych.